Arie, duety i muzyka instrumentalna w XVIII-wiecznym Neapolu ( Händel, Porpora, Scarlatti…)

Wielkie finałowe pasticcio czyli fragmenty oper neapolitańskich skomponowanych przez N. Porporę, A. Scarlattiego i G.B. Pergolesiego. Co w tym towarzystwie robi Jerzy Fryderyk Handel? No cóż należy mu się tytuł największego miłośnika ambasadora neapolitańskiej tradycji operowej, którą był zafascynowany i do której rozwoju się przyczynił. Wykonawcami będą młoda angielska śpiewaczka Rowan Pierce, kontratenor Carlo Vistoli oraz orkiestra Kore.

Wykonawcy:
Rowan Pierce – śpiew
Carlo Vistoli – śpiew
Orkiestra Kore:
Fredrik From, Irma Niskanen – skrzypce
Jesenka Balic-Zunic – altówka
Louna Hosia – wiolonczela
Szilárd Chereji – kontrabas
Marianna Henriksson, Joanna Boślak-Górniok – klawesyny

Program:
Il grande pasticcio neapolitano

Georg Friedrich Händel (1685 – 1759)
Sonata triowa c-moll HWV 386
Andante, Allegro, Andante, Allegro

Aria Care selve z opery „Atalanta” HWV 35
Aria Mio caro bene z opery „Rodelinda” HWV 19

Sonata triowa G-dur HWV 399
Allegro, A tempo ordinario, Passacaille, Gigue, Menuet

Aria Lascia ch'io pianga z opery „Rinaldo” HWV 7b

-przerwa-

Nicola Porpora (1686 – 1768)
Aria Va per le vene il sangue z opery „Il trionfo di Camilla”

Domenico Gallo (XVIII w.)
Sonata triowa G-dur nr 1
Moderato, Andante, Presto

Alessandro Scarlatti (1660 – 1725)
Aria Vago sei, volto amoroso z opery „Griselda”

Giovanni Battista Pergolesi (1710 – 1736)
Aria Per trucidar la perfida z opery „Salustia”

Domenico Gallo
Sonata triowa B-dur nr 2
Presto, Adagio, Presto

Alessandro Scarlatti
Recytatyw Non so qual più m’ingombra z kantaty „Non so qual più m’ingombra”
Aria Che sarà? Chi a me lo dice z kantaty „Non so qual più m’ingombra

Leonardo Vinci (1696? – 1730)
Aria In questa mia tempesta z opery „Eraclea”